همین كه شما مقید به نماز خواندن هستید یك امتیاز مثبت است، پس باید خدا را شاكر باشید كه توفیق نماز خواندن را به شما داده است؛ و البته سستی و اهمیت ندادن به نماز هم یك امتیاز منفی است كه باید هر چه زودتر آن را از بین ببرید و از تبعات منفی آن در امان باشید؛ شما می توانید با استفاده از مطالبی كه در ذیل خواهد آمد این سستی نسبت به نماز را از وجود خود دور كنید؛ و این مهم در صورتی حاصل می شود كه همت و اراده خود را در این زمینه به كار ببرید ، چرا كه تا همت و اراده ای نباشد بهترین راهكارها هم سودی نخواهد داشت و فرد به مطلوب خود نخواهد رسید. این قانون تغییر ناپذیر دنیاست.
تفكر در آثار پر بركت دنیوی و اخروی نماز (خاصه نماز اول وقت) می تواند شما را در مقابله با تنبلی نفس كمك كند؛ چرا كه شكل گیری شناخت صحیح، باعث نمودار شدن رفتار صحیح در فرد می گردد :
1. تضمین بهشت
رسول الله(صلى الله علیه وآله) فرمود: «إِنَّ رَبَّكُمْ یقُولُ هَذِهِ الصَّلَوَاتُ الْخَمْسُ الْمَفْرُوضَاتُ فَمَنْ صَلَّاهُنَّ لِوَقْتِهِنَّ وَ حَافَظَ عَلَیهِنَّ لَقِینِى یوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَهُ عِنْدِى عَهْدٌ أُدْخِلُهُ بِهِ الْجَنَّةَ وَ مَنْ لَمْ یصَلِّهِنَّ لِوَقْتِهِنَّ وَ لَمْ یحَافِظْ عَلَیهِنَّ فَذَلِكَ إِلَى إِنْ شِئْتُ عَذَّبْتُهُ وَ إِنْ شِئْتُ غَفَرْتُ لَه ». ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 29؛ رسول خدا فرمود: خداى شما مى فرماید: این نمازهاى پنجگانه فریضه است، پس كسى این نمازها را در وقتش به جا آورد و محافظت بر او نماید، روز قیامت مرا ملاقات خواهد كرد. و بر عهده من است كه او را وارد بهشت كنم، و كسى كه در وقتش نمازها را به جا نیاورد و محافظت بر او نكند، در این صورت بر من است كه اگر بخواهم او را عذاب مى كنم، و اگر بخواهم او رابخشایم.»
2. برآورده شدن حاجت
امام حسن عسكرى(علیه السلام) فرموده اند:«موسى بن عمران با خداوند سخن گفت و از پروردگار خویش پرسید: خدایا! پاداش كسى كه نمازش را اول وقت مى خواند چیست؟ خداوند تبارك و تعالى فرمود: خواهش و خواسته او را برآورده مى كنم و بهشت را بر او مباح مى گردانم. ». بحارالأنوار، ج 13، ص 327.
3. مصون ماندن از بلایاى دنیوى
رسول الله(صلى الله علیه وآله) وعده داده: «إِذَا أَنْزَلَ اللَّهُ عَاهَةً مِنَ السَّمَاءِ عُوفِى مِنْهَا حَمَلَةُ الْقُرْآنِ وَ رُعَاةُ الشَّمْسِ أَى الْحَافِظُونَ لِأَوْقَاتِ الصَّلَوَاتِ وَ عُمَّارُ الْمَسَاجِدِ ). مستدرك الوسائل، ج 3، ص 149؛ هنگامى كه خداوند سبحان، از آسمان، آفت نازل كرد، حاملین قرآن، رعایت كنندگان خورشید، یعنى كسانى كه اوقات نماز را مراعات كنند و مساجد را آباد مى سازند از این آفت در امانند. »
4. خاموش شدن آتش گناهان
رسول خدا(صلى الله علیه وآله): «مَا مِنْ صَلَاةٍ یحْضُرُ وَقْتُهَا إِلَّا نَادَى مَلَكٌ بَینَ یدَى النَّاسِ قُومُوا إِلَى نِیرَانِكُمُ الَّتِى أَوْقَدْتُمُوهَا عَلَى ظُهُورِكُمْ فَأَطْفِئُوهَا بِصَلَاتِكُم». أمالى الصدوق، ص 496؛ وقت هر نمازفرا مى رسید، فرشته اى در میان مردم ندا سر میدهد برخیزید، به وسیله نمازتان، آن آتش گناه را كه خودتان فراهم كردید، خاموش كنید. »
5. مصون ماندن انحراف عقیده به هنگام مرگ
امام صادق(علیه السلام) فرمود:«مَلَكُ الْمَوْتِ یدْفَعُ الشَّیطَانَ عَنِ الْمُحَافِظِ عَلَى الصَّلَاةِ وَ یلَقِّنُهُ شَهَادَةَ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ فِى تِلْكَ الْحَالَةِ الْعَظِیمَة». من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 137؛ هنگام مرگ ملك الموت شیطان را (در آن هنگام كه مى خواهد ایمان انسان ها را بگیرد) از كسى كه محافظت به (اوقات ) نماز مى كند، دفع مى كند و شهادتین «اشهد ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله» را در این حالت به او تلقین مى كند. »
6. دعاى خیر نماز براى نمازگزار اول وقت
امام باقر(علیه السلام) فرموده است: «هرگاه نماز در اول وقت بالا برود، سفید و درخشان به سوى صاحبش باز مى گردد و به او خطاب مى كند: از من مواظبت نمودى خدا تو را حفظ كند.... ». وسائل الشیعة ج 4، ص 108.
7. پیامبر، نجات از گرفتارى هاى دنیوى و اخروى را براى او ضمانت نموده
رسول خدا (صلى الله علیه وآله): «مَا مِنْ عَبْدٍ اهْتَمَّ بِمَوَاقِیتِ الصَّلَاةِ وَ مَوَاضِعِ الشَّمْسِ إِلَّا ضَمِنْتُ لَهُ الرَّوْحَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ انْقِطَاعَ الْهُمُومِ وَ الْأَحْزَانِ وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّار). بحارالأنوار، ج 80، ص 9؛ بنده اى (نمازگزار) كه اهتمام و مواظبت به اوقات نماز نماید، و مواضع آفتاب را براى وقت نمازش دقت كند، من ضمانت مى كنم براى او راحتى در دم مرگ را و دفع و رفع هموم و درد و اندوه و نجات از آتش جهنم را »
8. مصونیت از غفلت
امام باقر(علیه السلام) فرموده اند: «أَیمَا مُؤْمِنٍ حَافَظَ عَلَى الصَّلَوَاتِ الْمَفْرُوضَةِ فَصَلَّاهَا لِوَقْتِهَا فَلَیسَ هَذَا مِنَ الْغَافِلِین». الكافى، ج 3، ص 270؛ هر مؤمنى محافظت بر نمازش نماید، و او را در وقتش به جا آورد، از انسانهاى غافل شمرده نمى شود. ».